ORIGINAL SONGTEXTE
Miałem dziesięć lat,
gdy usłyszał o nim świat.
W mej piwnicy był nasz klub.
Kumpel radio zniósł,
usłyszałem „Blue Suede Shoes”
i nie mogłem w nocy spać.
Wiatr odnowy wiał,
darowano reszty kar,
znów się można było śmiać.
W kawiarniany gwar
jak tornado jazz się wdarł
i ja też chciałem grać... Ojciec Bóg wie gdzie
martenowski stawiał piec.
Mnie paznokieć z palca zszedł.
Z gryfu został wiór,
grałem milion różnych bzdur
i poznałem, co to seks.
Pocztówkowy szał:
każdy z nas ich pięćset miał
zamiast nowej pary jeans.
A w sobotnią noc
był Luksemburg, chata, szkło.
Jakże się chciało żyć! [Refren 1]
Było nas trzech,
w każdym z nas inna krew,
ale jeden przyświecał nam cel:
za kilka lat
mieć u stóp cały świat,
wszystkiego w bród.
Alpagi łyk
i dyskusje po świt.
Niecierpliwy w nas ciskał się duch.
Ktoś dostał w nos,
to popłakał się ktoś,
coś działo się. Poróżniła nas.
Za jej Poli Raksy twarz
każdy by się zabić dał.
W pewną letnią noc
gdzieś na dach wyniosłem koc
i dostałem to, com chciał.
Powiedziała mi,
że kłopoty mogą być,
ja jej, że egzamin mam.
Odkręciła gaz,
nie zapukał nikt na czas.
Znów, jak pies, byłem sam. [Refren 2]
Stu różnych ról,
czym ugasić mój ból
nauczyło mnie życie jak nikt.
W wyrku na wznak
przechlapałem swój czas,
najlepszy czas.
W knajpie dla braw
klezmer kazał mi grać
takie rzeczy, że jeszcze mi wstyd.
Pewnego dnia
zrozumiałem, że ja
nie umiem nic.
Słuchaj mnie tam!
Pokonałem się sam,
oto wyśnił się wielki mój sen:
tysięczny tłum
spija słowa z mych ust,
kochają mnie.
W hotelu fan
mówi: "Na taśmie mam
to, jak w gardłach im rodzi się śpiew".
Otwieram drzwi
i nie mówię już nic
do czterech ścian...
ÜBERSETZUNG
Ich war zehn Jahre alt,
Als die Welt (zuerst) von mir hörte,
In meinem Keller war unser Club.
Ein Kumpel trug ein Radio herunter,
Ich hörte „Blue suede shoes“
Und konnte nachts nicht schlafen.
Der Wind des Wandels wehte,
Die restlichen Strafen wurden erlassen,
Man konnte wieder lachen.
In den Lärm des Cafés
Drang der Jazz wie ein Tornado hinein
Und auch ich wollte spielen... Der Vater baute, Gott weiß wo,
einen Siemens-Martin-Ofen auf,
mir fiel ein Nagel vom Finger ab.
Vom Griffbrett blieben Späne übrig,
Ich spielte Unmengen von verschiedenem Blödsinn
Und erfuhr was Sex ist.
Postkartenklänge,
Jeder von uns hatte fünfhundert davon
Statt eines neuen Paares Jeans.
Samstagnachts jedoch
Gab es Radio Luxemburg, freie Bude, Besäufnis,
Wie sehr hatte man Lust zu leben! (Refrain1:)
Wir waren drei,
In jedem von uns andres Blut*,
Aber wir hatten ein gemeinsames Ziel.
In ein Paar Jahren
Die ganze Welt zu Füßen haben,
Alles in Unmengen.M
Ein Schluck Apfelwein
Und Gespräche bis zum Morgengrauen,
Ein unruhiger Geist war in uns.
Jemand kriegte eins auf die Nase,
Da heulte jemand,
Es war was los. Sie hatte uns entzweit
Für ihr Pola Raksa-Gesicht
Ließe sich jeder umbringen.
In einer Sommernacht
Trug ich irgendwo eine Decke aufs Dach
Und bekam das, was ich wollte.
Sie sagte mir,
Dass es Schwierigkeiten geben könnte
Ich ihr, dass ich ein Examen habe.
Sie drehte das Gas auf,
Niemand klopfte rechtzeitig,
Wieder war ich einsam wie ein Hund. (Refrain2:)
Hundert verschiedene Rollen
Womit meinen Schmerz stillen
Das Leben hatte mich gelehrt wie niemand sonst.
Ausgestreckt im Bett
Schlug ich meine Zeit tot,
Die beste Zeit.
Für billigen Applaus in der Kneipe
Liess man mich Klezmer spielen
Solche Sachen, dass ich mich noch schäme.
Eines Tages
Begriff ich, dass ich
Nichts kann.
Hör mich an!
Ich hab mich selbst bezwungen,
Mein großer Traum wurde wahr,
Eine Menge von Tausenden
Liest Worte von meinen Lippen ab,
Sie lieben mich.
Im Hotel sagt ein
Fan: „Ich hab's auf Band,
Wie ihnen der Gesang aus dem Mund kommt.“
Ich öffne die Türe
Und sage nix mehr
Zu den vier Wänden...