ORIGINAL SONGTEXTE
W moim ogrodzie, gdzie czas leniwy
Powolną strugą płynął wytrwale,
W moim ogrodzie, gdzie jeszcze nigdy,
Tak dawno słów przyjaznych parę. W moim ogrodzie, gdzie smutek gości,
Gdzie gorzkie dni i gorzkie noce,
W moim ogrodzie, gdzie samotności
Nikt nie rozjaśniał, gdzie nigdy dosyć. W moim ogrodzie, gdzie długa zima,
Zmroziła wszelkie ciepłe uczucia,
W moim ogrodzie, gdzie strumień źródła
Zastygł w bezruchu, a czas umyka. Aż pewnej nocy puściły lody,
Ogrodu serce mocniej zabiło,
Przyszłaś, nabrałaś źródlanej wody
I napoiłaś, a wszystko ożyło. Byłaś tak śliczna, niczym poranek,
Niczym wiosenny kwiat jabłoni
I nie zapomnę nigdy tej chwili,
Gdy dłoń dotknęła twojej dłoni. I nie zapomnę tych chwil radosnych,
Kiedy nie mogąc wydobyć słowa,
Z zapartym tchem patrzyłem Ci w oczy,
Tak trwała nasza bez słów rozmowa. Ja twoje włosy dotykałem ukradkiem,
Gdy zamyślona z pochyloną głową,
Byłaś mi jak prześliczna nimfa,
Co się przegląda nad tafli wodą. I choć tak blisko byłaś przy mnie,
Choć twoje oczy śmiały się do mnie,
Doprawdy niczego nie jestem pewien,
Co czułaś wtedy, czy wart jestem wspomnień.
ÜBERSETZUNG
In meinem Garten, wo die Zeit träge
In einem langsamen Strom beharrlich dahinfloß,
In meinem Garten, wo noch nie,
So lange her ein Paar freundliche Worte*. In meinem Garten, wo die Wehmut Einzug hält,
Wo die Tage bitter sind und die Nächte,
In meinem Garten, wo die Einsamkeit
Von niemandem erhellt wurde, wo es nie genug ist. In meinem Garten, wo der lange Winter
Jegliche warmen Gefühle eingefroren hat,
In meinem Garten, wo der Wasserstrahl der Quelle
In Bewegungslosigkeit erstarrt ist, die Zeit jedoch dahinfliegt. Bis in einer Nacht das Eis nachließ,
Das Herz des Gartens anfing fester zu schlagen,
Du kamst und nahmst Quellwasser auf
Und tränktest alles und es lebte auf. Du warst so bezaubernd wie ein Morgen,
Wie eine Apfelblüte im Frühling
Und ich werde niemals diesen Augenblick vergessen,
Als meine Hand die Deinige berührte. Und ich werde diese fröhlichen Augenblicke nicht vergessen,
Als ich ohne ein Wort von mir geben zu können,
Mit stockendem Atem in Deine Augen blickte,
So dauerte unser Gespräch ohne Worte an. Verstohlen berührte ich Dein Haar,
Als Du gedankenverloren mit geneigtem Kopf
Mir wie eine bezaubernde Nymphe erschienst,
Die sich über der Wasseroberfäche betrachtet. Und wennauch Du so nah bei mir warst,
Wennauch Deine Augen mir zulächelten,
Bin ich fürwahr dessen ungewiß,
Was Du damals fühltest, ob ich der Erinnerungen wert bin.